Naar een meer betrouwbare diagnose van de ziekte van Alzheimer

Het is bekend dat bij de ziekte van Alzheimer het zogeheten tau-eiwit een cruciale rol speelt in het optreden van symptomen, door in de zenuwcellen samen te klonteren tot een kluwen dat zich over het hele brein uitbreidt. Maar voorlopig kan die ziekte alleen na een autopsie worden bevestigd.

Wetenschappers van de UCL ontdekten onlangs een nieuwe methode die als studie verscheen in Nature Communications en een preciezere diagnose bij patiënten met deze symptomen mogelijk zou maken. Want momenteel lijkt de ziekte te ontstaan in ongebruikelijke hersengebieden, wat de diagnose vertekent en bijgevolg een gepaste behandeling uitsluit.

Het wetenschappelijk team van het Instituut voor Neurowetenschappen en het Institut de Duve van de UCLouvain, onder leiding van Bernard Hanseeuw, vergeleek het geaggregeerde tau met hetzelfde eiwit in oplosbare vorm, want in die hoedanigheid is identificatie mogelijk vóór het overlijden van de patiënt, door een lumbaalpunctie.

Dit onderzoek was in het Institut de Duve mogelijk dankzij massaspectrometrie, een krachtige techniek die eiwitten kan identificeren.

Uit deze studie blijkt dat neurodegeneratieve aandoeningen ontstaan door uitschakeling of wijziging van deze eiwitten zodra die zich hebben gevormd. Dat opent de weg om een biomarker te ontwikkelen, een diagnose dus, maar ook om te preciseren welke wijzigingen bepalen of dit eiwit al dan niet samenklontert.

Een ontdekking die uitzicht geeft op nieuwe behandelmethoden.