Neolithische vuursteenmijnen van Spiennes UNESCO-werelderfgoed
De mijnen, gelegen op twee krijtplateaus niet ver van Bergen, zien er aan de oppervlakte uit als uitgestrekte weiden en akkers bezaaid met miljoenen gehouwen vuurstenen. Onder de grond bestaat de site uit een immens gangennetwerk verbonden met de oppervlakte via verticale putten, gegraven door de neolithische mens.
De site lijkt een van de grootste en oudste mijnbouwcentra van Noordwest-Europa te zijn. Gedurende eeuwen zijn de galerijen ontgonnen en de nu nog zichtbare sporen laten zien hoe de volkeren uit de prehistorie hun technieken voor de ontginning van vuursteen met de tijd aanpasten.
Die ontginningsputten gaven uit op de werkplaatsen van de steenhouwers, getuige daarvan de talrijke brokken vuursteen aan de oppervlakte. Ze maakten vooral bijlen om bomen te vellen en gereedschap van lange stenen bladen. De gestandaardiseerde producten tonen aan hoe uitermate onderlegd de vuursteenkappers van Spiennes waren. Er zijn ook overblijfselen blootgelegd van een versterkt kamp bestaande uit twee onregelmatige concentrische greppels 5 à 10 m uiteen.