België heeft er een nieuw beschermd streekproduct bij: Limburgse vlaai.
Limburgse vlaai krijgt het Europese BGA-label. Voor die erkenning moest hij aan enkele strikte eisen qua bakproces, uiterlijk en herkomst voldoen.
Na jarenlang lobbyen krijgen verscheidene bakkers uit zowel Belgisch- als Nederlands-Limburg terecht hun zin: Limburgse vlaai heeft voortaan het begeerde kwaliteitslabel Beschermde Geografische Aanduiding (BGA) op zak.
Het recept moet de juiste ingrediënten bevatten: een gistdeeg bereid met boter of margarine, suiker en zout. Ook een historische band met de streek is verplicht. Zo zijn bijvoorbeeld appelen of krieken uit de Haspengouwse fruitgaarden toegestaan of ook abrikozen die al sinds de Spaanse tijd in de regio voorkwamen. Ananas daarentegen niet; die vrucht is pas later naar Europa gekomen. Knubbelkes (crumble of kruimeldeeg), rijstpap en pudding mogen wel terwijl slagroom dan weer niet. Zitten er ingrediënten in die er volgens Europa niet in thuishoren, dan spreken we niet van vlaai maar van taart, die uiteraard ook lekker kan zijn. Voorts moet de diameter van de vlaai tussen 10 cm en 30 cm zijn, de taartbodem maximaal 1 cm dik, makkelijk uit de hand te eten, nooit ingevroren worden na het bakken én – heel belangrijk – in een oven op Limburgs grondgebied zijn gemaakt. De bedoeling is dat je de lekkernij in goed gezelschap verorbert.
Eerder ging al een BGA-label naar het Brussels grondwitloof, de Geraardsbergse mattentaart, de Poperingse hopscheut, de pâté gaumais, de escavèche de Chimay … en nog andere.