Virginie Efira, van televisiepresentatrice tot erkende actrice

De Belgische actrice Virginie Efira wordt op 5 mei 1977 geboren in Brussel. Haar vader was oncoloog, haar moeder schoonheidsspecialiste, actrice en tot slot restauratrice. Virginie gaat naar het Institut national des Arts du Spectacle (INSAS) en het conservatorium om toneel te doen, maar die studie maakt ze niet af.

Haar eerste stappen voor de camera’s zet ze op tv. Haar carrière start in 1998, wanneer ze op de Belgische zender Club RTL het programma voor adolescenten Megamix presenteert. Tien jaar lang rijgt ze ontspanningsprogramma’s aaneen op tv, eerst in België met Star Academy en daarna in Frankrijk op M6, TF1 en Canal+. Vanaf 2004 doet ze dubwerk, speelt ze toneel en rollen in tv-films. In 2010 vertelt ze aan Paris Match dat ze stopt met entertainment om zich volledig toe te leggen op haar acteercarrière. Datzelfde jaar is ze te zien in een uitzending op France 2 die haar ongemeen populair maakt: Rendez-vous en terre inconnue van Francis Lopez, waarin een bekend persoon wordt meegenomen naar een onbekende bestemming en daar een onbekend volk ontmoet. De uitzending breekt een kijkcijferrecord, met 8,1 miljoen kijkers.

Haar eerste grote rol in een langspeelfilm is in Le Siffleur (2010) van Philippe Lefebvre. Vanaf dan rijgt ze de personages in romantische komedies aaneen. Haar sentimentele rollen, haar op het lijf geschreven, brengen haar aan de zijde van ervaren acteurs als Benoît Poelvoorde, Isabelle Huppert, André Dussolier … In 2016 breekt ze eindelijk door in een ander genre, met een bijrol in Elle van Paul Verhoeven, een sterke psychologische film noir die ongemakkelijk maakt. Zowel in de filmwereld (César voor beste film) als bij het publiek een succes dat de Belgische actrice uit het keurslijf van de komedies tilt. Dat jaar scoort ze ook in La Bataille de Solférino van Justine Triet. Efira speelt er Victoria, een aandoenlijke strafpleitster die in een gevoelswoestijn verkeert, een rol op haar maat gesneden. Met Victoria lijkt een grote en veelzijdige actrice op te staan, die ons nog vaak zal verrassen. Un amour impossible (2018) van Catherine Corsini snoert de mond van wie er nog aan twijfelde of ze ook dramarollen aankan. Na Victoria wacht haar mogelijk een tweede César voor beste actrice. Voor  Ze werkt opnieuw samen met Justine Triet voor Sybil (2019), waar Virginie een dolverliefde minnares, manipulatieve verleidster, beschermende en afwezige mama speelt, een veelzijdige rol die ze met glans neerzet. En tot slot Adieu les cons, die voor twaalf Césars werd genomineerd en die kort na de release in de zalen door de pandemie moest worden stilgelegd. Het belooft voor de editie 2021 een van de topfavorieten te worden.

© Andreas Raffin/ Shutterstock