Marion Hänsel, de Belgische cineaste van het intieme

Marion Hänsel, geboren in februari 1949 in Marseille als derde kind in een gezin van zes, groeit op in Antwerpen. Artieste in hart en ziel weigert ze als vijfjarige een jaar lang naar school te gaan. Op haar 16e zet ze haar middelbare studie stop en geeft ze zich over aan poëzie en tekenen. Haar ouders steunen haar in haar keuze en ze wordt een actrice zonder weerga.

Op haar 18e gaat ze naar het Institut des arts de diffusion (IAD) maar algauw trekt ze naar New York, naar de Actor’s Studio van Lee Strasberg.

Terug in Europa speelt ze eerst kleine rolletjes in films van Agnès Varda, zoals L’une chante, l’autre pas. Spoedig ontpopt deze moedige en nauwgezette autodidacte zich tot regisseuse en richt ze een productiehuis op. In 1982 regisseert ze haar eerste langspeelfilm, Le lit, naar de roman van Dominique Rolin, waar ze de Prix Cavens mee won. Twee jaar later verfilmt deze literatuurfanaat de roman van J.-M. Coetzee In the heart of the country tot Dust, met Jane Birkin. Deze film over een vader-dochterrelatie, gedraaid in Zuid-Afrika, wint de Zilveren Leeuw op het Filmfestival van Venetië, een primeur voor een Belgische regisseur.

Ook Noces barbares, een bewerking van de roman van Yann Queffélec en winnaar van de Prix Goncourt 1985, is een parel in haar filmografie van een 15-tal films. Ze beschrijft er heel kies het thema van een ongelukkige kindertijd.

Haar films gaan zowel over de reis naar het intiemste van de mens en zijn relaties als naar het einde van de wereld, van Afrika naar de baai van Hongkong, van Italië naar de Stille Oceaan. Belangrijke levensmomenten, smart, het begin. Een zekere hang naar het verleden soms verweven met het onontkoombare heden, zoals blijkt uit haar laatste films die haar persoonlijke relaas vertellen: Sur la terre comme au ciel, over het moederschap, Nuages, lettres à mon fils, over een zoon die weggaat en de laatste, Il était un petit navire, een mix van archiefbeelden en autobiografische anekdoten. In zekere zin een afscheidsboodschap.

Marion Hänsel is op 8 juni 2020 op 71-jarige leeftijd overleden. Ze laat een sterk poëtisch oeuvre na dat aan ieders initimiteit raakt en de Belgische film over onze landsgrenzen heen heeft getild.