Wanneer Stanislas-André Steeman Clouzot inspireert

Stanislas-André Steeman, geboren op 23 januari 1908 in Luik, is een Franstalige Belgische schrijver en illustrator. Maar weinig auteurs van politieromans kunnen er prat op gaan dat een dozijn van hun boeken werd verfilmd. Niemand heeft zijn oeuvre beter bewerkt dan Henri-Georges Clouzot, met Le Dernier des Six, een bewerking van Six Hommes Morts, L’Assassin Habite au 21 en Quai des Orfèvres, uit het boek Légitime Défense.

Tussen 1928 en 1933 werkt Steeman als journalist bij La Nation belge. Hij en een collega bij de krant, Sintair, pseudoniem van Herman Sartini, schrijven samen een pastiche van een politieroman, Le Mystère du zoo d’Anvers (1928). En daarna nog vier romans. Dan houdt Sintair ermee op, terwijl Steeman solo doorgaat. In 1931 krijgt hij de prijs van de avonturenroman voor Six Hommes Morts. Het is zijn eerste waar zijn held, Wenceslas Vorobeïtchik, alias ‘Monsieur Wens’ in voorkomt. In 1939 piekt zijn carrière wanneer L'Assassin Habite au 21 verschijnt. Het gaat over een seriemoordenaar in Londen die de politie niet kan identificeren; ze vermoedt wel dat hij een van de gasten is in het familiepension aan Russell Square 21. Helaas, telkens wanneer een verdachte wordt gearresteerd, heeft een nieuwe misdaad plaats en zijn de rechercheurs terug bij af. In de filmversie speelt de plot zich af in Parijs, het pension heet Les Mimosas, avenue Janot 21 in Montmartre, en de hoofdpersonages hebben een Franse naam. In 1994 wordt deze roman eveneens verstript; het scenario is van André-Paul Duchâteau en de tekeningen zijn van Xavier Musquera.

In de jaren ’50 en begin de jaren ’60 worden nog andere boeken van hem verfilmd, zoals Brelan d’As, door Henri Verneuil in 1952, die de roman Six Hommes Morts gedeeltelijk bewerkt, ook Dortoir des Grandes, door Henri Decoin, een bewerking van Dix-Huit Fantômes, in 1953 en Que Personne ne Sorte, door Yvan Govar, een bewerking van Six Hommes à Tuer, in 1962. Drie romans van de Luikse auteur zijn ook voor televisie bewerkt: L’Ennemi sans Visage, door Teff Erhat, een bewerking van de gelijknamige roman, in 1970, ook Les Grands Détectives, door Jacques Nahum, een bewerking van Six Hommes à Tuer, in 1975 en tot slot Le Charme Brumeux du Crime, door Jacques Bourton, een bewerking van Le Trajet de la Foudre, in 1994.

Voor de anekdote: Franse recensenten gaven hem de bijnaam ‘de Belgische Simenon’, en vergaten daarbij dat beide auteurs zonen waren van de Vurige Stede, Luik.

Stanislas-André Steeman, overleden op 15 december 1970 (62 jaar) in Menton, werd in 1995 door het Institut Jules Destrée verkozen tot een van de 100 Walen van de Eeuw en een centrum gespecialiseerd in paraliteratuur uit Chaudfontaine is naar hem vernoemd.