Zelftest om biologische waterkwaliteit te meten
Een UCL-wetenschapper heeft een papieren zelftest ontworpen om de waterkwaliteit te meten. Een eenvoudig en snel procedé dat in bepaalde omstandigheden nuttig zou kunnen blijken.
Zoals je al langer zelf kan testen of je zwanger bent of sinds kort of je besmet bent met het coronavirus, wordt het binnenkort mogelijk op dezelfde manier binnen enkele minuten de waterkwaliteit te analyseren.
Grégoire Le Brun, een ingenieur nano- en biotechnologie, dook in dit project tijdens zijn doctoraatsstudie aan de UCLouvain. Deze snelle zelftest om de biologische waterkwaliteit te analyseren, het resultaat van een driejarige studie, is weldra marktrijp. De Koning Boudewijnstichting, gecharmeerd van het project, reikte zopas de Ernest du Bois-prijs uit aan de jonge wetenschapper, met daaraan gekoppeld de mooie belofte zijn verdere werkzaamheden te financieren.
Concreet dan. Er wordt wat water gedruppeld op een papieren sensor van nitrocellulose en door elektromagnetische meting controleert men of er bacteriën en ziekteverwekkers op zitten. Op termijn zou dit eenvoudige en snelle procedé ook de hardheid of de zuurtegraad van het water kunnen meten.
Deze vondst moet vooral informatie over de waterkwaliteit in het algemeen toegankelijker maken. Men denkt dan in het bijzonder aan de bewoners en bedrijven in industrie- en afgelegen gebieden, vooral in minder ontwikkelde landen, om gezondheidsrisico’s te voorkomen.
Het is dus een nieuw procedé dat, zodra het op de markt is, zou moeten aansluiten bij de duurzame ontwikkelingsdoelstellingen en tegelijk een sterke maatschappelijke impact zou hebben.