KU Leuven mikt op groenewaterstofpanelen voor onze daken
Het energiedebat draait almaar meer rond waterstof. Als die groen is, dus met schone stroom wordt verkregen, komen er geen broeikasgassen of andere giftige stoffen vrij. De KU Leuven hoopt tegen 2030 groenewaterstofpanelen op industriële schaal te produceren en op onze daken te leggen.
Even een lesje scheikunde. Water (H₂O) vind je in immense hoeveelheden op aarde. Het bestaat uit twee waterstofatomen (H) en één zuurstofatoom (O). In de natuur bindt zulk een waterstofatoom zich bijna altijd aan andere atomen, zoals dus aan zuurstof. Het komt erop aan die waterstofatomen te isoleren. Dat loont de moeite, want het onzichtbare, reukloze, extreem kleine en lichte waterstofgas (H₂) is een energiedrager die zowel elektriciteit als warmte kan opslaan en produceren. En dat is uiteraard bijzonder interessant. Het zuurstofgas verdwijnt gewoon weer in de lucht, zonder schade toe te brengen aan het milieu.
De waterstofpanelen van de KU Leuven gebruiken het zonnelicht om de waterdampmoleculen in de lucht op te splitsen in waterstof en zuurstof. Het waterstofgas kan daarna onder druk worden opgeslagen of vervoerd via pijpleidingen. Het is geschikt voor allerlei toepassingen: de industrie, zwaar transport, het aandrijven van noodstroomgeneratoren en dus om elektriciteit en warmte mee op te wekken.
Verwacht wordt dat tegen 2030 de eerste van die milieuvriendelijke waterstofpanelen op de daken van onze woningen liggen. Op termijn zouden ze evenveel gaan kosten als onze zonnepanelen nu.