Chantal Akerman werd geboren te Brussel in 1950 uit Pools-Joodse ouders en overleed in Parijs in 2015. Na het zien van Pierrot le fou van de regisseur Jean-Luc Godard, besloot ze films te maken. André Delvaux steunde de cineaste reeds vanaf haar eerste kortfilm Saute ma ville (1968). Akerman groeide vervolgens uit tot een erkende cineaste en oefent een belangrijke invloed uit op vele andere regisseurs, zoals Gus van Sant en Michael Haneke.
Chantal Akerman schrijft zich in aan de Hogeschool voor audiovisuele technieken en podiumkunsten (het INSAS), maar geeft haar studies snel weer op en maakt haar tweede kortfilm L'enfant aimé ou je joue à être une femme mariée (1971). Vervolgens reist ze naar New York, waar ze de Anthology Film Archives bezoekt en de Amerikaanse experimentele film ontdekt met vooraanstaande figuren zoals Michael Snow, Andy Warhol en Jonas Mekas. Ze neemt verschillende films op en woont afwisselend in Parijs (La Chambre (1972), Hôtel Monterey) en in New-York (Histoires d’Amérique (1988), Un divan à New York (1996)). Uiteindelijk besluit ze terug te keren naar intiemere thema's.
Haar diepzinnige films behandelen vooral persoonlijke en intieme thema's, beïnvloed door haar familiegeschiedenis en haar Joodse achtergrond. Verder vindt Chantal inspiratie bij grote cineasten zoals Godard en Warhol. Godard inspireerde haar om haar eerste langspeelfilm te realiseren, en Warhol om te experimenteren.
Akerman mag dan niet veel succes gekend hebben bij het grote publiek, ze heeft wel een uniek oeuvre tot stand gebracht dat een stempel heeft gedrukt op het werk van vele filmamateurs en -deskundigen.
De Belgische filmmaakster werd onlangs nog geëerd door de internetgigant Google. Zoals u misschien al gezien hebt, vervangt Google geregeld zijn logo door een zogenaamde doodle die een artiest of een feestdag in de kijker zet. Zo’n doodle was gewijd aan Chantal Akerman. Google eert Akerman exact 43 jaar na de première van haar meesterwerk Jeanne Dielman, 23 Quai du Commerce, 1080 Bruxelles. De doodle is dus bedoeld om iedereen te laten kennismaken met haar werken.