Zowel omwonenden als bezoekers kunnen niet om het ruiterstandbeeld van Godfried van Bouillon heen. Die troont op zijn voetstuk boven het Brussels Koningsplein uit en geniet van een schitterend uitzicht op Îlot Sacré, vanwaar de toren en de spits van het stadhuis te zien zijn. Het beeld wordt toegeschreven aan de aanvoerder van de eerste kruistocht, die het graf van Christus bevrijdde en zo de pelgrimstocht naar Jeruzalem (een van de belangrijkste uit de middeleeuwen, samen met die van Santiago de Compostella en die van Rome) weer mogelijk maakte voor christelijke pelgrims. Godfried van Bouillon was dan ook een bekend figuur, in tegenstelling tot zijn beeldhouwer. Er zijn werken die in het collectief geheugen meteen met de schepper in verband worden gebracht. Denk maar aan de 'Denker van Rodin'. Bij 'Bouillon van Simonis' gaat geen lampje branden ... Aan die grote kunstenaar uit Luik danken we nochtans niet alleen dit beroemde standbeeld, maar ook heel wat andere realisaties uit de beginjaren van de onafhankelijke Belgische staat. Denk maar aan de iconische figuur die de vrijheid van godsdienst verbeeldt aan de congreskolom. Of aan de leeuwen (de harmonie tussen menselijke passies) op het fronton van de Muntschouwburg in Brussel. En dan is er nog het standbeeld van André Dumont op de Luikse Place du Vingt-Août. En niet te vergeten: de standbeelden van de apostelen in de Luikse Sint-Jacobskerk, het standbeeld van Leopold I op de Place Léopold Ier in Bergen en het standbeeld van Simon Stevin in Brugge. En dat zijn slechts enkele van de bekendste en meest opvallende beelden. Vlak na de onafhankelijkheid had het ontluikende België behoefte aan een nationale mythologie vol personages uit het verleden om de vaderlandsliefde en de trots van de burgers aan te scherpen. Zo verschenen er in steden over het hele land beelden van 'bijzondere Belgen'.
Eugène Simonis was een van de talentvolle beeldhouwers die onder die noemer viel. Hij werd op 11 juli 1810 in Luik geboren en volgde aan de tekenacademie in Luik les bij François-Joseph Dewandre. Op zijn 19de trok hij naar Italië om daar zijn opleiding verder te zetten: tussen 1829 en 1836 verbleef hij achtereenvolgens in Firenze en Rome. Na zijn terugkeer naar ons land weigerde hij de hem aangeboden aanstelling tot professor aan de Academie van Luik. Hij wijdde zijn tijd liever aan het uitvoeren van de werken die bij hem werden besteld, vooral in Brussel. De Waalse beeldhouwer ging de Brusselse beeldhouwschool leiden en werd later directeur van de Academie voor Schone Kunsten van Brussel (1863-1877). Hij ging aan de slag met gips, marmer, brons en Franse natuursteen. Simonis maakte niet enkel monumentale werken, maar ook heel wat borstbeelden van mensen uit zijn naaste omgeving én van beroemdheden. Sommige onder hen kende hij ook persoonlijk. Zo maakte hij een borstbeeld van zijn schoonvader Henri-Joseph Orban, de vader van Walthère Frère-Orban. De beeldhouwer overleed in Brussel op 11 juli 1882.
In Koekelberg werd het plein waar zijn atelier lag als huldebetoon omgedoopt tot het Eugène Simonisplein. Het plaatselijke metrostation draagt zijn naam sinds 1982. Op datzelfde plein werd ter ere van de beeldhouwer in 2007 een sculpturale compositie in S-vorm ingehuldigd. Aan die compositie van Annie Jungers werd een borstbeeld toegevoegd dat Simonis van zichzelf maakte.