Stalen doorkijkkerkje van Groot-Loon
In 2011 verfraaide het jonge ingenieur-architectenduo Pieterjan Gijs-Arnout Van Vaerenbergh uit Leuven de toch al beeldige Haspengouwse fruitstruik tussen Sint-Truiden en Tongeren met een bevreemdend kunstwerk: een kerkgebouw waar je los doorheen kunt kijken.
Reading between the Lines of ‘tussen de lijntjes lezen’, zo heet het project. Heel toepasselijk, zeker als je van binnen naar buiten het landschap in horizontale reepjes versneden ziet. In één dag tijd stapelden de bouwers 30 ton staal op elkaar, in 100 laagjes van telkens 1 cm staalplaat en 9 cm lucht. Zo probeerden ze een beetje orde in de chaos te scheppen. Op ooghoogte is dit 10 meter hoge alternatieve stuk erfgoed doorzichtig, maar als je heuvel opwandelt, oogt het vol. Hoe dichter je komt, hoe meer vorm het krijgt en hoe verder je staat, hoe meer het verdwijnt. Het perspectief evolueert dus met de afstand. Daardoor is de kerk zowel aan- als afwezig in het landschap.
De constructie is gemaakt van zogeheten cortenstaal, herkenbaar aan de oranjebruine roestlaag die er in de buitenlucht automatisch op komt. Maar die laag is zo dicht dat het onderliggende materiaal niet wegroest, zoals bij gewoon staal. Onverwoestbaar, onderhoudsvrij en dus uitermate geschikt voor buitengebruik, zoals voor plantenbakken, borderranden, tuinverlichting, kunstwerken, zeecontainers en zelfs wolkenkrabbers.
In de schemering onthult dit kunstwerk volop zijn majestueuze schoonheid.