België straks het wolvenkruispunt van Europa?
Exact 150 jaar na de verdwijning van de laatste wolf in Vlaanderen dook op 3 januari 2018 een nieuw exemplaar op in Noord-Limburg: Naya. De wolf is terug – definitief wellicht.
In vroeger eeuwen leefden de meeste mensen op en van het platteland. Boeren hadden het constant gemunt op wolven, die hun vee en schapen doodden. De adel zag in ons grootste landroofdier dan weer een geduchte concurrent voor de wildjacht. In 1779 werd in Lommel het laatst bekende wolvennest gesignaleerd en in 1868 werd de laatste Vlaamse wolf neergelegd, in Merksplas. De enkele overblijvers trokken zich terug in de bergen in Europa, de boeren en edellieden herademden …
Tot de komst van Naya dus. Zij werd in 2016 geboren in het noorden van Duitsland. In amper twee maanden tijd zakte ze uit de buurt van Hamburg via Nederland af naar Limburg. Dat leert ons haar halsband, met daarin een zendertje en een gps-functie. Ook de DNA-sporen op twee doodgebeten schapen verraadden de Duitse afkomst van Naya, van de tiental andere wolven die sinds januari 2018 in Vlaanderen zijn waargenomen en van de meeste wolven die in Wallonië opduiken.
De kans is reëel dat de noordelijke (Duits-Poolse) en de zuidelijke (Frans-Italiaanse) populatie zich binnenkort bij ons vermengen. Hun aantal in België zal evenwel beperkt blijven. Roedels eisen immers een uitgebreid territorium voor zich op en verdedigen dat met hand en tand. En bang voor de wolf hoeven wij, mensen, niet te zijn … behalve dan misschien Roodkapje.