Arno, onze rocker-dichter is niet meer
De Belgische iconische zanger Arno Hintjens heeft ons op 23 april op 72-jarige leeftijd verlaten, overleden aan pancreaskanker. De zanger-acteur werd soms vergeleken met Alain Bashung of Tom Waits.
De man met de rasperige stem en de verwilderde haardos had zich gespecialiseerd in originele en eigenzinnige covers van bekende Franstalige nummers, zoals Les filles du bord de mer van Salvatore Adamo, Le bon Dieu van Jacques Brel of Elisa van Serge Gainsbourg. Hij had de weg naar het succes ontdekt met zijn groep TC Matic en de liedjes Oh la la la in 1981, Putain putain in 1983, dat hij onlangs nog heeft gezongen met Stromae. De groep stond in 1985 zelfs in het voorprogramma van Simple Minds.
De burgemeester van Brussel, waar Arno ereburger was, zegt diepbedroefd: ‘Wij zullen zijn silhouet nooit meer zien in de Sint-Katelijnewijk. Putain, putain, we missen hem nu al …’. Arno zei geen grenzen te hebben in zijn hoofd. Hij belichaamde een zeker Belgisch identiteitsgevoel, de eenheid tussen noord en zuid, de Europese ziel en poëzie. Wanneer hij terugblikte op zijn verleden, verheugde de zanger zich over zijn ‘prachtleven, ik heb dankzij de muziek de wereld rondgereisd, dat geluk draag ik met me mee.’ Als acteur heeft hij aan de zijde van Nathalie Baye gespeeld, in Préjudice uit 2015. Arno schreef de muziek voor de film Merci la vie van Bertrand Blier uit 1990. Een titel die als grafschrift zou kunnen dienen voor hij die zei: ‘Ik heb van het leven genoten.’