Lucia de Brouckère, een chemicus die haar stempel drukte op de wetenschap...

Lucia de Brouckère was de eerste Belgische vrouw die les gaf in scheikunde, zowel aan haar studenten als aan andere burgers.

Lucia de Brouckère, dochter van de beroemde socialistische politicus Louis de Brouckère, werd in 1904 in Saint-Gilles geboren. Ze bracht een deel van haar jeugd door in België, maar toen de Eerste Wereldoorlog uitbrak, vluchtte de familie naar Engeland. De jonge Lucia zal daar verder studeren. In 1923, na haar terugkeer in België, besluit ze chemie te studeren aan de Université Libre de Bruxelles. Ze werd geïnspireerd door Daisy Verhoogen, die het schoolhoofd was - de hoogste positie die een vrouw in die tijd kon innemen. In 1927 promoveerde Lucia en ontving ze voor haar proefschrift zelfs de Stas-prijs van de Koninklijke Academie van België.

Ze verlaat de universitaire sfeer echter niet: eerst als assistent, daarna als docent in Gent, daarna als eerste vrouw in een faculteit Wetenschappen in België en uiteindelijk als docent aan de ULB. Tijdens de Tweede Wereldoorlog keerde de jonge professor terug naar Londen alvorens terug te keren naar ons land en cursussen algemene chemie, analytische chemie en fysische chemie te onderwijzen. Lucia verandert de organisatie van de afdeling van de ULB. Ze wil haar studenten praktijkgerichte opleidingen geven, jonge leraren uit het buitenland aantrekken,.... Kortom, Lucia wil van haar studenten goede wetenschappers maken, maar ook vrije geesten. “We hebben mannen en vrouwen nodig die elke kans aangrijpen om hun kennis te ontwikkelen en te corrigeren”.

Haar onderzoek leverde haar in 1953 de Wetrems-prijs op. Tegelijkertijd zetelt het in verschillende organen, waaronder de Belgische Chemische Vereniging, de Universitaire Stichting en vele andere. 

Een jonge vrouw die zich ook buiten de universiteit inzet....

In de jaren dertig van de vorige eeuw stond zij aan de spits van de strijd tegen de opkomst van extreemrechts en zou zij de eerste voorzitter worden van het Wereldvrouwencomité tegen oorlog en fascisme. Haar hele leven lang en tot haar dood op 3 november 1982 verdedigde ze de vrijheid, het democratisch denken, de vrije meningsuiting, de vrije controle, de erkenning van het secularisme en de rechten van de vrouw.

© CC BY-SA 4.0