Louis Paul Boon: schrijver, dichter, schilder …
Louis Paul Boon (°Aalst, 1912 - † Erembodegem, 1979) was artistiek meervoudig begaafd: schrijver van romans, pornografische en andere novellen, essays, kronieken, cursiefjes, erotische sprookjes, kunst- en literaire kritieken, zelfs een hoorspel en ook nog dichter, journalist, columnist, schilder en beeldhouwer.
Toen WO I uitbrak, was L. P. Boon nog een ukkie. Toch bewaarde hij schrijnende herinneringen aan onder meer een mislukte vluchtpoging van een krijgsgevangene, die zich vlak bij hem afspeelde. Zijn roman Verscheurd Jeugdportret (1975) vertelt erover. Op 16-jarige leeftijd ruilde hij de school in voor de job van gevel- en pistoolschilder, als hulpje van zijn vader. Tussendoor volgde hij lessen aan de Academie voor Schone Kunsten van Aalst.
In 1936 trouwde hij met Jeanneke De Wolf en in 1939 kregen zij een zoon, Jo.
Tijdens de mobilisatie in september 1939 schreef hij brieven aan zijn goede vriend, de schilder Maurice Roggeman, uitgegeven als Brieven aan Morris (1989). Zijn ervaringen als soldaat in WO II zijn beschreven in zijn meer dan 30 kronieken tellende bundel Mijn Kleine Oorlog (1947), een trendbreuk in het naoorlogse proza. De meeste kronieken hebben een verhalend karakter, maar er zitten ook brieven bij, protesten, betogen … meestal met telkens een ander hoofdpersonage. Zijn officiële debuutroman De Voorstad Groeit (1942), over het leven in de allerlaatste straat van een voorstad in aanbouw, krijgt met Vergeten Straat (1946) enigszins een vervolg. Hierin schetst hij hoe de bewoners van een straat in Brussel, die door werkzaamheden aan de Noord-Zuidverbinding was afgesloten, een utopische samenleving proberen op te bouwen.
De jaren ’50 en ’70 zijn zijn meest productieve periode als schrijver; de jaren ’60 en ’70 als schilder en beeldhouwer. In zijn meesterwerk, de dubbelroman De Kapellekensbaan (1953) met het vervolg Zomer te Ter-Muren (1956), vermengt hij maatschappijkritiek met zelfbewerkte verhalen van het middeleeuwse dierenepos Van den Vos Reynaerde en persoonlijke ervaringen. Tussendoor publiceerde hij de driedelige roman Menuet (1955) over een arbeider, zijn vrouw en hun dienstmeid, die elk apart eenzelfde realiteit op een andere manier ervaren. Naast Menuet is L. P. Boon nog bekend om Pieter Daens (1971), een documentaire roman over de sociale en politieke strijd van priester Adolf Daens eind 19e eeuw, in 1992 verfilmd en onderscheiden met een aantal Belgische en internationale prijzen en nominaties.
Een tiental van zijn boeken zijn vertaald in het Frans, Engels, Duits, Deens, Noors, Zweeds, Italiaans, Portugees, Catalaans, Pools, Russisch en Hongaars.
© Wikipedia/ Nationaal Archief licence Creative Commons Attribution – Partage dans les Mêmes Conditions 3.0 (non transposée)