Gwy Mandelinck, de man die poëzie naar het volk bracht

Dichter Gwy Mandelinck, schuilnaam van Guido Haerynck, werd op 23 januari 1937 geboren in Wakken, een van de oudste parochies in West-Vlaanderen.  

Zijn vader was timmerman en meubelmaker maar de jonge Guido zag een andere toekomst voor zich weggelegd. Hij deed Latijn-Grieks op de middelbare school in Waregem en later werd hij leraar Nederlands in Torhout. 

Dat was zijn beroep van 1959 tot 1975, maar ondertussen koesterde hij grootsere plannen. Hij schreef meerdere eenakters en begon ook met poëzie. Zijn poëziedebuut, Het oogbad, verscheen in 1971 en kreeg veel lof. In feite won hij een prijs voor een van de gedichten, Ontloken cirkel, nog voor de bundel uitkwam. 

Zijn volgende bundel kwam er drie jaar later, De wijzers bij elkaar. Hij werd even enthousiast onthaald en hij oogstte niet één maar meerdere prijzen – twee voor het geheel en één voor de cyclus Spraakzaam in de spreuken, een gedicht opgedragen aan zijn ouders. 

Na zijn leraarschap Nederlands werd hij stadsbibliothecaris in Poperinge en in 1979 verhuisde hij naar een oude kapelaanswoning in Watou, een dorp bij de Franse grens. Het was in Watou dat Mandelincks nalatenschap vorm kreeg. 

Van 1980 tot 2008 organiseerde Gwy de zogeheten Poëziezomers, waar hij poëzie, beeldende kunst en fotografie combineerde. Hij lokte zo tienduizenden bezoekers naar het bescheiden grensdorp. Bekende Belgen als Roger Raveel en Hugo Claus waren altijd van de partij. Ondertussen ging hij gewoon door met poëzie schrijven. 

Toen Watou was afgelopen, richtte Mandelinck zijn aandacht naar Brugge, voor een veel grootschaliger project rond Guido Gezelle, waarbij ook de bovengenoemde Claus, de auteur van Het verdriet van België, werd geëerd. 

In 2024 zijn de fans van Belgische poëzie verdrietig, want Gwy overleed op 5 april in Aartrijke. Hij werd heel terecht te ruste gelegd in zijn geliefde Watou.