François Walthéry, een bolleboos van een tekenaar

De Belgische tekenaar en scenarist François Walthéry wordt geboren op 17 januari 1946 in Argenteau, in de regio Luik. Vanaf zijn jeugdjaren al merkt hij dat hij aanleg heeft voor tekenen, in die mate dat zijn omgeving hem aanspoort lessen te nemen aan het Institut St Luc in Luik. Zijn kinderjaren vallen samen met het gouden tijdperk van de strip in België, wanneer grote namen en hun ontelbare personages opkomen.

Walthéry start aan de zijde van twee reuzen, enerzijds Peyo, de auteur van Johan en Pirrewiet en van De Smurfen en anderzijds Will, de illustrator van de covers van Robbedoes en Kuifje en de tekenaar van onder meer Baard en Kale. Door het groeiende succes van zijn blauwe ventjes zoekt Peyo medewerkers om zijn taak te verlichten, in de jaren ’60 meteen een goede leerschool voor Walthéry. Na enkele vruchtbare leerjaren is de jonge François klaar om de vleugels uit te slaan en stort hij zich op een eigen creatie: Natasja. Dit verleidelijke en schalkse stewardessje, dat zegepraalt in spannende avonturen vol verwikkelingen, slaat aan vanaf de jaren ’70. De vrouwelijke vormen van de heldin zijn ontleend aan de schoonheden uit die dagen, zoals Dany Saval, die een stewardess van Air France speelt in Boeing Boeing. Tot dan waren solo opererende heldinnen een zeldzaamheid. Ze bestonden zeker als nevenpersonage (zoals Castafiore in Kuifje) of als de helft van een duo (Zo et Zette, Suske en Wiske …), maar zij is een zelfstandig hoofdpersonage. In 1974 creëert Walthéry een nieuwe strip: De Ouwe Blauwe, over de lotgevallen van een duivenmelker en zijn ‘kampioen’. Jules heeft maar één droom: de hoofdprijs winnen op de wedstrijd van Angoulême, terwijl zijn gevleugelde compagnon er zijn gemak van neemt, maar wat lanterfant en rondvliegt, het landschap bewondert, zonder te beseffen dat elke minuut telt en hij zo zijn baasje fel op de zenuwen werkt. Dit avontuur werd in het Waalse dialct van Luik vertaald, als Li Vî Bleû, en kende een succes dat de uitgever noch de auteur had verwacht (de grootste oplage ooit van een boek in het Waals). Men denkt dat deze uitgave de interesse voor deze gewestelijke taal opnieuw heeft aangewakkerd. Beide stripfiguren kregen zelfs een standbeeld in Cheratte, een deelgemeente van Wezet. Nog een bewijs van hoe gehecht hij is aan zijn grond is het album dat Walthéry in 1988 wijdde aan dé Luikse held bij uitstek: Tchantchès, een personage zo uit de lokale foklore. Enkele maanden later ziet Rattekopje het levenslicht, een kereltje dat de ene tegenslag na de andere heeft. Hij superviseert ook Rubine, een knappe politieagente, sinds 1993 uitgegeven bij Le Lombard.

In 2015 wint hij de carrièreprijs Grand Prix Saint Michel en een jaar later de Grand Prix Diagonale van de jury (sinds 2019 de Rosselprijs voor stripverhalen) als erkenning voor zijn werk.