Sinds 1831 staat de vrijheid van onderwijs in de Belgische grondwet ingeschreven. Die vormt de hoeksteen van het onderwijssysteem dat geleidelijk aan werd uitgebouwd. Maar al lang vóór het land onafhankelijk werd, kende België een lange traditie van erkenning en verspreiding van kennis. Zo heeft de Katholieke Universiteit van Leuven sinds 1425 meegewerkt aan de intellectuele emancipatie van de briljantste geesten uit de vorige eeuwen.

  

Vanaf de 19de eeuw werden op Belgisch grondgebied nog heel wat andere universiteiten en hogescholen opgericht. De enorme rijkdom van het hoger onderwijs in België ligt dan ook in de diversiteit van het aanbod. Aan die scholen studeerden tal van internationaal vermaarde wetenschappers af, onder wie 4 Nobelprijswinnaars voor de Geneeskunde, 3 Nobelprijswinnaars voor de Vrede, 1 Nobelprijswinnaar voor Literatuur, 1 Nobelprijswinnaar voor de Scheikunde en – onlangs nog – 1 Nobelprijswinnaar voor de Natuurkunde. Die laatste onderscheiding werd toegekend aan François Englert, professor emeritus aan de Vrije Universiteit Brussel.

  

Tegenwoordig sturen scholen in België vooral aan op internationale samenwerking en openheid op de wereld. In heel wat lessen is Engels de voertaal en uitwisselingsprogramma’s voor studenten raken ingeburgerd.

In België wordt het hoger onderwijs georganiseerd aan universiteiten en hogescholen.

De hogescholen bieden een kwaliteitsvolle professionele vorming aan op het gebied van kunsten, wetenschappen en technologie. Er wordt aan toegepast onderzoek gedaan in nauwe samenwerking met de bedrijfswereld en de universiteiten.

  

11 universiteiten staan garant voor een kwaliteitsvolle academische vorming. De meeste universiteiten duiken trouwens geregeld op in verschillende internationale rangschikkingen, zoals de Shanghai Academic Ranking of World Universities, de World University Ranking gepubliceerd door de Times Higher Education en de Amerikaanse Best Global Universities.

  

Studeren in België